gedichten en proza van Magda Haan

huis

vannacht keerde ik terug
terug naar mijn huis
huis waar ik opgroeide

opgroeide of leefde ik daar
daar waar ik leerde lopen
lopen op eigen benen
benen die mij vaak brachten

brachten naar open velden
velden met korenbloemen
bloemen die ik plukte
plukte voor mijn oma

oma’s huis
huis waar ik kind kon zijn
zijn die ik was
was ik daar vannacht

vannacht …

© Magda Haan

31-7-2018

Gewist

zoek me
onder schelpen
graaf zand
creëer dorpen
bouw kastelen

vloedspugend schuim
wiste mijn naam
maar ik
lig er voor
altijd begraven

14-10-2019

Trots dat ik in deze bundel ook een bijdrage mocht plaatsen

Nieuwe bundel sept 2019 'Zeewind'

Deze foto en gedicht n.a.v. een fietsroute nabij Zoutelande

als ik
mijn vleugels
zou kunnen spreiden
over de velden van
lavendel en klaprozen

zover als mijn satijnen
vleugels mij konden dragen
op de geuren van de zomer
dan zou ik een vlinder willen zijn

of misschien wel een mus
klein, snel
lekker pittig
een rebel

of als een roofvogel
spiedend, biddend
genadeloos

laat mij maar vlinderen
misschien kom ik eens bij je aan
vleugels zacht langs je wangen
een kus, laat mij maar gaan

Magda Haan

juli 2018

winterhaiku's

Snijdende koude
Luidt de lente maand maart in
het moet nog dooien

Sneeuw maagdelijk wit
Knisperend krakende stap
Mijn adem vervliegt

brullend verwoestend
aangekondigde winterstorm
gemeld code rood

oren blauw en rood
ijzige noord oosten wind
mijn neus ijspegelt

Magda haan