wat doen we vandaag
de koffie is al gezet
en de vogels hebben al gefloten
boterhammen in trommels en
schooltassen gevuld
treinen, dames en heren
vertragingen spoor 6
vandaag 10.000 stappen gezet
en gedeeld met tijdschema’s
geluwd, gestormd en vervloekt
teambuilding is verloren tijd
de chinees is vlakbij
en de handdoek in de ring gegooid
morgen misschien promotie
© Magda Haan
speelbeurt
het laken gestreken
en de naden gestikt
voorheen liep de maagd
met rode oren en gesloten lippen
snel weg op geplaveide wegen
speelbeurt en contracten
vastgelegd met blauwe inkt
nalatenschap benoemd binnen
een dag bij het gemeenteloket
aantal beperkt in hoeveelheid
een nieuwe oplage vergt wat tijd
© Magda Haan
Zes op een rij
op de schutting
zes op een rij
spiedend naar de voerbak
hippend
door de tuin
vogelvrij
takjes, veertjes
hun bekjes vol
naar een grote oude den
luidruchtig getjilp
een mussencommune
ik ben een fan
altijd wel ergens
ik pluk de dag
niets is mij meer vreemd
het geluk ligt altijd wel ergens
net als verdriet
we zijn als druppels in de mist
aan ragfijne draden
tot iemand je ziet
De week van de (mantel)zorg
lig je wel goed
wil je een kussen
of even opschudden
heb je geen koude voeten
zal ik sokken pakken
nee we hebben nog tijd
ik laat je niet los
nu en straks niet
samen gaan we die weg
als het uur gekomen is
maar het duurt nog even
ga maar lekker slapen
of kijk nog even naar de zon
en de foto’s aan de muur
straks ben ik je kwijt
de dood komt, de afspraak staat
hopelijk geen noodgevallen
als je ogen gesloten zijn
scheurt mijn hart
© Magda Haan
kollossale Reuzen
als er molens aan de horizon staan
maar er geen graan gemalen wordt
geen molenaar die wieken op de wind zet
of omhoog kijkt naar de wolken
naar de grillen van het weer
maar blikvangers
opwekkers van duurzame energie
windvangers voor groene stroom
de (horizon) is veranderd
door slagschaduw en onzekerheid
vechten we tegen kollossale reuzen
net als Don Quichot
of wanen we ons rijk op de rug van de ezel
© Magda Haan
Klimaatverandering
De kachel gloeit zachtjes
en in de kamer hangt een rode gloed
de pook hangt ernaast als stille getuige
en Kit zijn maat staat in de hoek
klaar om de boel eens flink op te schudden
door de aangename warmte waan ik mij
in een soort roes. Het geluk kan niet op
en voelt alsof het altijd zo zou blijven
maar aan elke tijd komt een eind
de kachel is er niet meer
er hangen nu ijzeren frames met buizen
en Ketel op zolder is de baas
we moeten van het gas af
de wind gaat flink waaien aan de kust
zwaaiende wieken krijgen hier geen rust
windparken met mooie namen
geopend met een Koninklijke lint
het is uit met de pan op het vuur
de vlam in de pan en
de hete kolen uit het vuur halen
© Magda Haan
kaas en wijn
ik kan gedichten schrijven
over liefde en trouw
ik kan gedichten schrijven
met mijn voeten in het zand
met letterlijke pijn
of zachte woorden
met een vleugje erotiek
over diamanten op de voorgevel
van een bevallige dame
of over een vieze naald
van een dakloze junk
ergens onder een brug
over kinderlijke onschuld of
ouderenmishandeling
maar ook over kaas en goede wijn
goed gezelschap en
morgen verder gaan
© Magda Haan
droomland
ik liep toen ik kind was
met mijn pop in dromenland
wij namen snoepjes en limonade mee
en een flesje water voor later
we waren niet bang dat we zouden verdwalen
want zij wist de weg
het was moeder en poppenkind
grotere liefde kenden ze nog niet
nadat we door de velden hadden gelopen
begon het poppenkind te huilen
ze had heimwee naar haar poppenstoel
en het kinderservies
we namen een grote slok water
en bewaarden deze reis voor later
© Magda Haan
Elke dag is poëzie
Zien, voelen, ademen
Schrijven is leven
Toekomst, verleden
Afscheid nemen
En welkom heten
Elke dag een bladzij ouder
De wijsheid heeft mij niet ingehaald
Wetend, onwetend
Reizen naar de ouderdom
Met veel genoegen onderga ik dit
elke dag is poëzie
© Magda Haan
december 2018
de wanden van de kloof
vage glinsteringen in totale duisternis
een lichtstraal soms in slow motion
soms hysterisch
veelkleurige blokjes die in de plas water
rond mijn benen drijven
de weerspiegeling van mijn gezicht
mijn verwrongen blik
ogen van in een val gelokt dier
blauwe lippen van de kou
een grijns die niet van mij is
de stem van het beest
een schreeuw
ik schrik en leg mijn boek neer
het is etenstijd !
© Magda Haan
juli 2018
(on)gebonden
wil je me kennen
nemen zoals ik ben
of wil je me maken
zoals jij dat wilt
naar eigen hand
en kneedbaar
wil je me liefhebben
zoals ik ben
of gebonden aan regels
en verlangens van jou
wil je me trouwen
in een huwelijk
van samen
of jij eerst en dan ik
wil je mij
of eigenlijk iemand anders
anders
de tijden veranderen
dat is immer zo geweest
generatie na generatie
afzetten dat was een feest
maar nu is het toch anders
je mag niets meer zeggen
acuut staan ze aan de zijlijn
om dit te weerleggen
het maakt je klein
alles kan en mag
gekenterd
in zwijgen, discriminatie
tolerantie, cultuurafbraak
de lol is eraf
denk je anders
meteen mediastraf!
Amsterdamse uien
zitten nog in een pot
negerzoenen
niet meer benoemen
de spliterwt
voelt zich misschien wel
tekortgedaan
maar we hebben gelukkig
nog de Gelderse worst
Friese koeken
Limburgse vlaaien
misschien gaan zij ook
hun grieven spuien
23-5-2017
aanslag Manchester
lopend in de schaduw van de nacht
in de schemering blijvend
met schaamte omringd
voor deze meedogenloosheid
de aanblik van bloed en paniek
ligt nog op mijn netvlies
spoel mijn gedachten weg
ververs mijn aderen
van dit kwaad
als een blikseminslag
getroffen
de realiteit
te donker
voor het daglicht
als het hart zwaar is
tranen op de afgrond
vragen en twijfel
door het hoofd spoken
loop ik in gedachten
aan het strand
of bos
frisse strandlucht
of oude wijze bomen
luisteren naar
mijn gehavend hart
bedacht
eeuwen geleden
door monnikenhanden
met ganzenveer
in stilte geschreven
grote dichters
in memoriam
of in digitale tijd
met 4 G
tijdperk met miljarden
individuelen
afgezonderd in eigen beeld
zodat je nooit vergaat
opgeslagen
op papier
of in een bestand
aandachtig gelezen
de woorden
van emotie
gedicht
Maak jouw eigen website met JouwWeb