wat doen we vandaag
de koffie is al gezet
en de vogels hebben al gefloten
boterhammen in trommels en
schooltassen gevuld
treinen, dames en heren
vertragingen spoor 6
vandaag 10.000 stappen gezet
en gedeeld met tijdschema’s
geluwd, gestormd en vervloekt
teambuilding is verloren tijd
de chinees is vlakbij
en de handdoek in de ring gegooid
morgen misschien promotie
© Magda Haan

speelbeurt

het laken gestreken
en de naden gestikt
voorheen liep de maagd
met rode oren en gesloten lippen
snel weg op geplaveide wegen
speelbeurt en contracten
vastgelegd met blauwe inkt
nalatenschap benoemd binnen
een dag bij het gemeenteloket
aantal beperkt in hoeveelheid
een nieuwe oplage vergt wat tijd

© Magda Haan

Zes op een rij

 

op de schutting
zes op een rij
spiedend naar de voerbak
hippend
door de tuin
vogelvrij
takjes, veertjes
hun bekjes vol
naar een grote oude den
luidruchtig getjilp
een mussencommune
ik ben een fan

 

altijd wel ergens

 

ik pluk de dag

niets is mij meer vreemd

het geluk ligt altijd wel ergens

net als verdriet

we zijn als druppels in de mist

aan ragfijne draden

tot iemand je ziet

 

De week van de (mantel)zorg
lig je wel goed
wil je een kussen
of even opschudden
heb je geen koude voeten
zal ik sokken pakken
nee we hebben nog tijd
ik laat je niet los
nu en straks niet
samen gaan we die weg
als het uur gekomen is
maar het duurt nog even
ga maar lekker slapen
of kijk nog even naar de zon
en de foto’s aan de muur
straks ben ik je kwijt
de dood komt, de afspraak staat
hopelijk geen noodgevallen
als je ogen gesloten zijn
scheurt mijn hart


© Magda Haan

kollossale Reuzen

als er molens aan de horizon staan
maar er geen graan gemalen wordt
geen molenaar die wieken op de wind zet
of omhoog kijkt naar de wolken
naar de grillen van het weer

maar blikvangers
opwekkers van duurzame energie
windvangers voor groene stroom
de (horizon) is veranderd
door slagschaduw en onzekerheid

vechten we tegen kollossale reuzen
net als Don Quichot
of wanen we ons rijk op de rug van de ezel

© Magda Haan

 

Klimaatverandering

De kachel gloeit zachtjes
en in de kamer hangt een rode gloed
de pook hangt ernaast als stille getuige
en Kit zijn maat staat in de hoek
klaar om de boel eens flink op te schudden

door de aangename warmte waan ik mij
in een soort roes. Het geluk kan niet op
en voelt alsof het altijd zo zou blijven

maar aan elke tijd komt een eind
de kachel is er niet meer
er hangen nu ijzeren frames met buizen
en Ketel op zolder is de baas

we moeten van het gas af
de wind gaat flink waaien aan de kust
zwaaiende wieken krijgen hier geen rust
windparken met mooie namen
geopend met een Koninklijke lint

het is uit met de pan op het vuur
de vlam in de pan en
de hete kolen uit het vuur halen

© Magda Haan

kaas en wijn

ik kan gedichten schrijven
over liefde en trouw
ik kan gedichten schrijven
met mijn voeten in het zand

met letterlijke pijn
of zachte woorden
met een vleugje erotiek
over diamanten op de voorgevel
van een bevallige dame
of over een vieze naald
van een dakloze junk
ergens onder een brug

over kinderlijke onschuld of
ouderenmishandeling
maar ook over kaas en goede wijn
goed gezelschap en
morgen verder gaan

© Magda Haan

droomland


ik liep toen ik kind was
met mijn pop in dromenland


wij namen snoepjes en limonade mee
en een flesje water voor later


we waren niet bang dat we zouden verdwalen
want zij wist de weg


het was moeder en poppenkind
grotere liefde kenden ze nog niet


nadat we door de velden hadden gelopen
begon het poppenkind te huilen


ze had heimwee naar haar poppenstoel
en het kinderservies


we namen een grote slok water
en bewaarden deze reis voor later

 

© Magda Haan

Elke dag is poëzie
Zien, voelen, ademen

Schrijven is leven
Toekomst, verleden

Afscheid nemen
En welkom heten

Elke dag een bladzij ouder
De wijsheid heeft mij niet ingehaald

Wetend, onwetend
Reizen naar de ouderdom

Met veel genoegen onderga ik dit
elke dag is poëzie

© Magda Haan

december 2018

 

de wanden van de kloof
vage glinsteringen in totale duisternis
een lichtstraal soms in slow motion
soms hysterisch
veelkleurige blokjes die in de plas water
rond mijn benen drijven

de weerspiegeling van mijn gezicht
mijn verwrongen blik
ogen van in een val gelokt dier
blauwe lippen van de kou
een grijns die niet van mij is

de stem van het beest
een schreeuw
ik schrik en leg mijn boek neer

het is etenstijd !

© Magda Haan

juli 2018 

 

 

(on)gebonden

wil je me kennen
nemen zoals ik ben
of wil je me maken
zoals jij dat wilt
naar eigen hand
en kneedbaar

wil je me liefhebben
zoals ik ben
of gebonden aan regels
en verlangens van jou

wil je me trouwen
in een huwelijk
van samen
of jij eerst en dan ik

wil je mij
of eigenlijk iemand anders

 

 

anders

de tijden veranderen
dat is immer zo geweest
generatie na generatie
afzetten dat was een feest

maar nu is het toch anders
je mag niets meer zeggen
acuut staan ze aan de zijlijn
om dit te weerleggen
het maakt je klein

alles kan en mag
gekenterd
in zwijgen, discriminatie
tolerantie, cultuurafbraak
de lol is eraf
denk je anders
meteen mediastraf!

 

Amsterdamse uien
zitten nog in een pot
negerzoenen
niet meer benoemen
de spliterwt
voelt zich misschien wel
tekortgedaan
maar we hebben gelukkig
nog de Gelderse worst
Friese koeken
Limburgse vlaaien
misschien gaan zij ook
hun grieven spuien

 

 

23-5-2017
aanslag Manchester

lopend in de schaduw van de nacht
in de schemering blijvend
met schaamte omringd
voor deze meedogenloosheid
de aanblik van bloed en paniek
ligt nog op mijn netvlies
spoel mijn gedachten weg
ververs mijn aderen
van dit kwaad
als een blikseminslag
getroffen
de realiteit
te donker
voor het daglicht

 

 

 

 

 

 

als het hart zwaar is
tranen op de afgrond
vragen en twijfel
door het hoofd spoken
loop ik in gedachten
aan het strand
of bos
frisse strandlucht
of oude wijze bomen
luisteren naar
mijn gehavend hart

 

bedacht

eeuwen geleden
door monnikenhanden
met ganzenveer
in stilte geschreven

grote dichters
in memoriam
of in digitale tijd
met 4 G

tijdperk met miljarden
individuelen
afgezonderd in eigen beeld
zodat je nooit vergaat

opgeslagen
op papier
of in een bestand
aandachtig gelezen
de woorden
van emotie

gedicht