We spelden liefde

 

we hadden geen rode rozen nodig

om de vazen te vullen

we schreven bloemenvelden vol

bij het warme zomerlicht

 

ik mocht altijd met je wiegen

soms was de stilte

al genoeg

 

of liefkozende woordjes

zacht gefluisterd in mijn oor

we spelden liefde

voor de jaren die volgden

praten met de wind
Ik knijp mijn ogen dicht
om even naast je te zitten

jouw hand in de mijne
je stem te horen
die ik zo hard mis
in elk zuchtje wind
voel ik je dicht bij mij
het is een heerlijk gevoel
"praten met de wind"


©Magda Haan

in zwijgen

als de wolken onze gedachten zijn
en de regen de tranen
de zon onze blijdschap
en de storm de boosheid

als de liefde nog liefde is of
veranderd in maatjes
het leven leven
ligt er in zwijgen eens wens
of is er dan gemis

schilderen we dan nog de dagen
met kleuren die we zelf geven
als de wolken onze gedachten zijn
en de regen onze tranen

© Magda Haan

 

Amper

Als de slaap
nog tussen mijn
wimpers hangt
de warmte zich
nog nestelt
tussen jou en mij
met amper ruimte
geluiden die storen
en dit tafereel
willen verstoren
zet ik uit
en neem je vast
naar de volgende
droom